Vodonik – rješenje budućnosti po pitanju goriva i izvora energije

Povezane objave

• 6 načina da postanete pozitivni i to danas! 05/04
• 10 izreka za dobar početak dana 13/02
• Iznenađujući faktori koji utiču na gubitak sluha 12/01

Vodonik, hemijski element najprisutniji u univerzumu, potencijalno bi mogao da riješi mnoge energetske probleme s kojima se suočava današnja civilizacija, prvenstveno na planu ekologije.

Šta kažu stručnjaci? Oni su došli do konsenzusa da veći dio globalne ekonomije može biti dekarbonizovan u relativno kratkom vremenskom periodu, prvenstveno kroz proces sveopšte elektrifikacije. Šta to podrazumijeva? Ova tranzicija ogromnih razmjera uključuje transport, grejnu infrastrukturu i na prvom mjestu korišćenje obnovljivih izvora u cilju dobijanja električne energije.

Neograničen izvor energije

Ovaj nevidljivi gas bez mirisa, mogao bi da obezbijedi ekološki podobnu energiju, i to u neograničenim količinama. Danas se koristi u naftnoj i industriji vještačkih đubriva, kao i u proizvodni čelika i betona, između ostalog. Ipak budući na lakšu eksploataciju i tržišnu dominaciju fosilnih goriva, nikada nije uspio da pusti koreneu oblasti regularno dostupnih goriva. Međutim, to bi moglo da se promjeni u bliskoj budućnosti, jer se naša planeta suočava s ozbiljnim izazovima vezanim za klimatske promjene.

Ipak, zadatak neće biti nimalo lak. Još nešto će biti neophodno da bi se dekarbonizovali sektori koji u velikoj mjeri doprinose emisiji ugljenika. To se prvenstveno odnosi na avio-saobraćaj, brodski saobraćaj, kamionski transport i tešku industriju (proizvodnja betona i čelika). Kao što je poznato, vodonik prilikom sagorijevanja ne emituje ugljenik, i to je razlog zašto se smatra najboljom supstitucijom za fosilna goriva, posebno kada se radi o problematičnim sektorima koje smo naveli.

Vodonika ima u različitim “bojama”

Činjenica je da vodonika ima u figurativno rečeno neograničenim količinama. Međutim, problem je što njegovi atomi ne egzistiraju samostalno, već ih je potrebno razdvojiti od drugih elemenata s kojima kreiraju jedinjenja. U odnosu na metodu dobijanja vodonika, klasifikujemo njegovu ekološku podobnost, označavajući ga različitim „bojama“.

„Najprljaviji“ je takozvani „smeđi“ vodonik, koji se dobija iz uglja. „Sivi“ se izdvaja iz prirodnog gasa, i to uz pomoć procesa koji nije idealan, jer kao nusproizvod ima velike količine ugljeničnog otpada. Na drugoj, čistijoj strani spektra se nalazi „plavi“ vodonik, koji se doduše takođe dobija iz prirodnog gasa, ali se spomenuti ugljenični otpad hvata i skladišti, da ne bi završio u atmosferi.

„Zeleni“ vodonik je onaj koji je „najčistiji“. Proizvodi se kroz proces poznat kao elektroliza vode, s tim što se električna energija neophodna za elektrolizu dobija iz obnovljivih izvora, kao što su vetroparkovi i solarne farme. Ova ekološki podobna električna energija se zatim koristi za razdvajanje molekula vode u vodonik i kiseonik. Mada je proces dobijanja „zelenog vodonika“ trenutno skup i iz tog razloga tržišno ne tako prihvatljiv, pod lupom je investitora i vlasti brojnih zemlja, koje teže tome da maksimalno redukuju ukupnu emisiju gasova koji izazivaju efekat staklene bašte.

Masivne investicije neophodne radi potencijalnog pariteta cijena

U čemu je zapravo problem? Kao što smo spomenuli, troškovi namjenske proizvodnje „zelenog“ vodonika su još uvijek visoki, što u prevodu iznosi oko pet dolara za kilogram. Da bi vodonik došao cjenovno u ravan fosilnih goriva, ovaj iznos mora da padne na ispod jednog dolara za kilogram. Ono što je izvjesno je da do pariteta cijena neće doći uskoro, ali bi moglo biti ostvarivo u narednih dvadesetak godina (moguće i ranije). U suštini, sve zavisi od masivnosti investicija u ovaj domen.

Na sreću, ekonomska računica postoji, jer procjene kažu da bi ekonomija zasnovana na vodoniku mogla da dostigne vrijednost od 2,5 biliona dolara do 2050. godine.